Veel leesplezier!!
En toen waren er maanden voorbij zonder dat ik het door had. Al maanden roept mijn naaimachine mij, ligt bijna te smeken om haar te laten ronken van plezier..maar ik had geen zin, niets, geen goesting, het was even volledig weg.. Mijn stofjes werden nog steeds liefkozend geaaid, maar de naaimachine negeerde ik helemaal. Zonde eigenlijk.
Ik geef toe, het waren niet de gemakkelijkste jaren de voorbije 2 jaar. Hier en daar tegenslag in onze dichte familie..zorgen maken om mensen wie je graag ziet..jezelf even volledig wegcijferen. Uit liefde, want uiteindelijk draait het daar allemaal om. De mensen die je graag ziet en waarvan je stellig gelooft dat je zonder hun ook niet zou verder kunnen.
Dit in combinatie met steeds terugkomende rugpijn hebben ervoor gezorgd dat ik even van de 'wereldwijde' radar verdween.
Maar genoeg van mijn melancholieke gedachten/gevoelens, want opeens was er die drang om te naaien terug. Eerst verplicht, maar nu terug uit ontspanning, nood, die roep, weet je wel?
Mijn eerste schop onder mijn kont was het juffencadeau. Elk jaar wordt er hier trouw genaaid voor de juffen die zich een heel jaar ingezet hebben om onze koters nieuwe dingen te leren, hun te laten schitteren in hun capaciteiten, maar ook bijsturen en ondersteuning geven waar nodig.
F*CK, was het toen ik besefte dat ik nog twee dagen had om de kids en mezelf aan het werk te zetten. En wetende dat ik mezelf vorig jaar plechtig heb laten beloven dat ik dit jaar het niet ging uitstellen tot het allerlaatste moment. Onverbeterlijk, ik weet het. Dat is zo'n eigenschap van mij dat ik niet koester, maar eveneens niet echt kwijtraak ook ;-)
Maar ik genoot, om de stof door mijn vingers te laten glijden, het geluid van het knippen in de stof en het ronken van de machine. En met veel plezier en vreugde rolde er eindelijk nog iets van onder de naaimachine. Twee schriftenhoesjes voor de juffen van Zoë en Liam. Niet meteen het moeilijkste, maar ik heb nooit gezegd dat simpel niet mooi kan zijn. ;-)
De naam erop met de cameo (my god, i love that cutter!!) en niet vergeten de kids nog iets persoonlijks laten maken.
Pinterest openen en kiezen maar. Ze hebben zelf gekozen voor deze kaart en ik vind het geweldig! Liam hier en daar wat moeten helpen, maar het resultaat is bij allebei gewoonweg schattig.
Nog een flesje bubbels erbij en ze konden met een welgemeende dank u wel afscheid nemen van het voorbije schooljaar!
Bedankt voor het lezen en hopelijk deze keer tot vlug!!
Sofie
Haha same here.
BeantwoordenVerwijderenEn idd eenvoudig is vaak mooi! En dat is het ook!